بهاریه ای از دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی؛ تقدیم به خاطره ی شهیدان جنبش سبز در سال 1389
موج موج خزر از سوک، سیه پوشان اند.
بیشه دلگیر و گیاهان همه خاموشان اند.
بنگر آن جامه کبودان افق، صبح دمان
روح باغ اند کزین گونه سیه پوشان اند؛
چه بهاری ست، خدا را! که در این دشت ملال
لاله ها آینه ی خون سیاووشان اند.
آن فروریخته گل های پریشان در باد
کز می جام شهادت همه مدهوشان اند،
گرچه زین زهر سمومی که گذشت از سر باغ
سرخ گل های بهاری همه بی هوشان اند،
باز در مقدم خونین تو، ای روح بهار!
بیشه در بیشه، درختان، همه، آغوشان اند.
از دفتر " کوچه باغهای نیشابور"
( تهران، مرداد 1350 )
موج موج خزر از سوک، سیه پوشان اند.
بیشه دلگیر و گیاهان همه خاموشان اند.
بنگر آن جامه کبودان افق، صبح دمان
روح باغ اند کزین گونه سیه پوشان اند؛
چه بهاری ست، خدا را! که در این دشت ملال
لاله ها آینه ی خون سیاووشان اند.
آن فروریخته گل های پریشان در باد
کز می جام شهادت همه مدهوشان اند،
نام شان زمزه ی نیمه شب مستان باد!
تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
گرچه زین زهر سمومی که گذشت از سر باغ
سرخ گل های بهاری همه بی هوشان اند،
باز در مقدم خونین تو، ای روح بهار!
بیشه در بیشه، درختان، همه، آغوشان اند.
از دفتر " کوچه باغهای نیشابور"
( تهران، مرداد 1350 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر